| |
ΤΙΤΟΣ ΜΑΝΛΙΟΣ
Φεύγοντας, δίνει εντολή:
Καθείς, το νου του, να 'χει,
κι επ' ουδενί, να εμπλακεί,
με τον εχθρό, σε μάχη.
Ο γιος του, που προκλήθηκε,
απ' των εχθρών τον αρχηγό,
αγνόησε την εντολή.
[Βρε τι σου κάνει το εγώ!].
Μονομαχούνε, σα θεριά.
Το στράτευμα κοιτάει.
Ο νεαρός, πιό δυνατός,
και, τελικά...νικάει.
Και τώρα, τί να κάνουνε,
ακέφαλα,.. τα βόδια,
που έχασαν τον οδηγό;
Το βάλανε στα πόδια.
Σαν επιστρέφ' ο ύπατος:
Εμπρός, του λέει,..μίλα!
Δεν είχα δώσει εντολή;
Πώς, πάθαν..τέτοια νίλα;
Έκαμε μία τελετή, λαμπρή,
να τον τιμήσει,
κι ευθύς μετά...τον σκότωσε,
γιατί 'χε...απειθήσει!!!
------------------------
-Μάνλιε,για εξηγήσου.
- Έτερον εκάτερο.
- Κολοκύθια [θα αντείπω,
φίλε μου], στο πάτερο!
Υ.Γ
Του υπάτου ο υιός, ήρωας,
μα...πάει καλειά του,
κι άλλος γίνετ' υπουργός,
να...βολέψει τα παιδιά του!!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
