| |
Σαν ο χειμώνας είναι βαρύς
το χιόνι έρχεται πυκνό,
ασπρίζουν οι βουνοκορυφές,
σπουργίτια σεργιανίζουν στις αυλές.
Οι καμινάδες διώχνουν τον καπνό,
τα ξύλα ζεσταίνουν τον καημό.
Η παγωνιά γίνεται τραχιά
και οι λίμνες χάνονται σιωπηλά.
Τα φύλλα κρυώνουν στα κλαδιά,
τα δέντρα χορεύουν με το βοριά.
Οι δρόμοι γεμίζουν πατημασιές,
άνθρωποι ζητούνε αγκαλιές.
Η σκέψη γίνεται μελαγχολική,
η μοναξιά ένα πικρό καρφί.
Το πιάνο παίζει μια μουσική,
για μια ματιά που ‘χεις κρυφή.
Ο ήλιος δεν έχει κάτι να σου πει.
Το φεγγάρι θέλει να ξεκουραστεί.
Τα άστρα είναι πια θαμπά,
ποιος να ζήσει δίχως να τα κοιτά;
Ένα νησί μένει μοναχό,
ένα καράβι παλεύει με τον καιρό.
Μια κοπέλα είναι σκεφτική,
πώς να ‘ρθει το φιλί που καρτερεί;
Σαν ο χειμώνας έρχεται βαρύς
αλλάζει το χρώμα της η γης.
Ο ουρανός πέφτει χαμηλά
ζητά και αυτός παρηγοριά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
