| |
Άκουσα μες στης νύχτας τη σιγαλιά ένα ψίθυρο
που έμοιαζε τόσο άγνωστος μα και τόσο γνωστός.
Και είδα τα φύλλα της πορτοκαλιάς που ξεδιψούσα
να κρατούν στα δάχτυλα τους το πιο όμορφο δειλινό!
Και σαν το κοίταξα μες στο λιγοστό φως της σκοτεινιάς
αντίκρισα... το βλέμμα της ψυχής του ή της δικής μου;
Και στάθηκα βουβός και ακίνητος μπροστά στο τώρα
που θέλησε να μου μιλήσει για μένα... για εσένα.
Της αγάπης ο γλυκός χτύπος τότε ακούστηκε κοντά'
ήταν το φεγγάρι που είχε αρχίσει να μου μιλά
για τα μάτια των ερωτευμένων που το ζητούν αιώνες
για τους πόθους που ψάχνουν στον κήπο του το ταίρι τους.
Και τότε τραντάχτηκα γιατί είδα το αγκάθι που με καίει
που είναι σκληρό, σουβλερό και απέραντα άκαρδο
να με περιγελά γιατί ακόμη αγαπούσα
την όμορφη που έφυγε ταξίδι μακρινό και άγνωρο.
Και όσο βαστούσε η καρδιά και η δύναμη μου
άφησα μια κραυγή που έκανε ρωγμή στον ουρανό!
Ένα δάκρυ κύλησε από ένα ρόδο ολόλευκο
και άστραψε σ' ένα άστρο το βλέμμα της καλής μου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
