| |
Πάλι σιωπή.. ξανά σιωπή, τι έχω κάνει πάλι;
Ποιος δαίμονας με τιμωρεί; Ποιος κάτω με τραβάει;
Φεύγεις ξανά, μα η καρδιά που αφήνεις δε σε νοιάζει
Και πάλι θρύψαλα, ξανά η όψη της θα μοιάζει
Κοίτα την τώρα είναι νεκρή στέκεται ματωμένη
Το αίμα της αγάπης της για σένα την πεθαίνει
Να κρύψει πρέπει όλα αυτά πάλι μες στο σκοτάδι
Αγάπη, έρωτα, όνειρα να συστηθεί σαν μια άλλη
Κρύο το βλέμμα και καρδιά αν θέλει να επιβιώσει
Να έρθει πρέπει παγωνιά, τίποτα να μη νιώσει
Για να παγώσουν οι στιγμές, οι χτύποι, η ανάσα
Μη μείνει το αύριο στο χθες και εγκλωβιστεί για πάντα
Ποτέ σου δεν κατάλαβες να νιώσεις δεν μπορούσες
Όλα τα συναισθήματα που εσύ μου προκαλούσες
Ίσως να έφταιξα κι εγώ, έμαθα να ‘μαι μόνη
Και μία σκοτεινή ψυχή δύσκολα φανερώνει..
Ότι ένιωθα το έκρυψα με λάθος τρόπο ίσως
Προσέγγιζα τον κόσμο σου κι απέσπασα το μίσος
Αγάπη, τρυφερότητα και έλξη που σου κόβει
Αναπνοή και την καρδιά κάνει να δυναμώνει
Σ’ αγάπησα και σ’ αγαπώ αυτό είναι που με τρομάζει
Και που φοβάμαι να δεχτώ γιατί πάντα με βγάζει
Από έναν «ύπνο» γνώριμο που ασφάλεια μου δίνει
Χωρίς να υπάρχουν όνειρα, φρίκη ούτε γαλήνη
Με διέλυσες μα ευχαριστώ που ήρθες στη ζωή μου
Κι ας πόνεσα που έφυγες χωρίς την θέλησή μου..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
