| |
Ένα μικρό ναυτόπουλο
Ο ουρανός σκοτείνιασε τα σύννεφα μαζεύει
η θάλασσα φουρτούνιασε το κύμα αγριεύει.
Ένα καράβι προσπαθεί το κύμα να περάσει
να βρει λιμάνι ασφαλές η μπόρα να κοπάσει.
Μες το βαθύ το πέλαγο τα κύματα θεριεύουν
και το χτυπούν αλύπητα σαν φύλλο το παιδεύουν.
Ο καπετάνιος σκυθρωπός οι ναύτες δεν μιλάνε
τη μαύρη θάλασσα κοιτούν κι’ όλοι παραμιλάνε.
Κι’ ένα μικρό ναυτόπουλο τα γόνατα λυγίζει
και τον Θεό παρακαλεί και στον Θεό ελπίζει.
Να ηρεμήσει η θάλασσα το κύμα να κοπάσει
να δει την μάνα του ξανά να τη σφιχταγκαλιάσει.
Να δει την κόρη π’ αγαπά κοντά της να γυρίσει
το δαχτυλίδι το χρυσό να ‘ρθει να της χαρίσει.
Γιάννης Μαυρόγιαννος
Από την Ποιητική μου Συλλογή
27-1-2019
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
