| |
Σ΄ένα μικρόκοσμο φτιαγμένο από γυαλί
ζω κάθε μέρα από δώ μέχρι εκεί
κινούμαι, αισθάνομαι, με αυτοματισμούς
είναι καθήκον μου σαν όλους τους αστούς.
Σ΄’ενα τετράδιο λευκό χωρίς γραμμές
φτιάχνω φιγούρες απ΄το όμορφό μου χτές
τότε που έσπαγα μικρόκοσμους, γυαλιά
και που ταξίδευα με μαγικά χαλιά.
Κι όλο γυρίζω τα πανιά μου, στον αέρα
και λέω ακόμα στα όνειρά μου «καλησπέρα»
σε φίλους κι έρωτες ακόμα λέω «ναι»
μόνιμος κάτοικος στη χώρα του ποτέ.
Σε μια παράξενη και γκρίζα σιγουριά
χτίζω προφίλ με σπίτι, αμάξι και δουλειά
δεν φτάνει η ώρα για συναισθηματισμούς
κι έχω προτίμηση από φρούτα τους λωτούς.
Στην πολυθρόνα με του έρωτα τα ρώ
κι ένα δισκάκι από βινύλιο παλιό
σπάω το γύψο που με σφίγγει σταθερά
και αντιστέκομαι στο τίποτα γερά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
