| |
Ήταν μια φορά κι έναν όμορφο καιρό,
μια παρέα στο λιμάνι ενός τόσο δα νησιού,
που ‘κανε διακοπές ο έρωτας…
Ήταν όλοι πολύ αγαπημένοι κι αχώριστοι,
μέχρι που έγινε πανσέληνος.
Κείνο το βράδυ κοιμήθηκαν όλοι τόσο βαριά
που ούτε άκουσαν τον έρωτα, ούτε είδαν
την αρπαγή των δυο απ’ την παρέα.
Την άλλη μέρα όλοι τους έψαχναν μέχρι που βαρέθηκαν.
Μόνο μια κοπέλα από την συντροφιά έλεγε με παράπονο ,
πως ήθελε να ακούσει κι αυτή , το θόρυβο που έκαναν τα κρουστά
Που κουβαλούσε το φάντασμα με τη μάσκα του Τάο..
Κι έτσι ετοιμάστηκε σαν κάθε γυναίκα που σέβεται τον εραστή της
Βάφτηκε, έκανε πιο κόκκινα τα χείλη της,
δεν ξέρω αν δυνάμωσε και τη φλόγα της καρδιάς …
μα έτσι , για να ’σαι γυναίκα, πρέπει να ’σαι γλυκεία σαν καραμέλα,
όμορφη σαν ηλιοβασίλεμα και θελκτική σαν πόρνη…
Τέλος πάντων, στολίστηκε, έγινε θεά, έκανε βωμούς,
τους χρωμάτισε με αγγελικές και θυσίασε εκεί τη χαμένη της ερωτική ύπαρξη…
Ο ήχος από τα κρουστά πλησίασε και την τύλιξε…
Ηλιας Βητα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
