| |
Μύριους αιώνες την Υφήλιο διχάσαν
κι εγκαθιδρύσανε της νύχτας το βασίλειο
καρατομήσανε που λες τον Άγιον Ήλιο
κι ένα πεφτάστερο στην θέση του κρεμάσαν
Για ποιαν Ιθάκη μου μιλούσες τελικά
μες στην καρδιά σου έχεις κάποια Ναυσικά
Μύρια γιατί, ζωγραφισμένα με πατέντα
παλιών ανέμων ιαχές σ’ είχαν τρομάξει
σε ποιων αιώνων τους καημούς είχες αράξει
και για το τώρα, τσιμουδιά , ούτε κουβέντα.
Σε ποιους γιαλούς θα μας ξεβράσουνε νωρίς
και μες στο κύμα τον Μαϊστρο δεν θα βρεις
Μύριες πληγές απ’ τους καημούς τους περασμένους
μύρια μαχαίρια από φιλήσυχους πολίτες
τα κολλητάρια μου πρεζόνια κι ισοβίτες
ποιους κυριλέ μου λες, αισχρούς και διχασμένους
Δεν συμμετέχω εγώ σε τέτοιον αγιασμό,
που αγάπη λένε, κι ομορφιά, τον βιασμό
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
