| |
Είπα να πω τα νέα μου με μετρημένες λέξεις
και στο ημερολόγιο να αφήσω λίγες σκέψεις
γιατί και πάλι χάθηκα με τη δημιουργία
μα τώρα πια τα χέρια μου κρατάνε εργαλεία
Μοιάζει πολύ με το χαρτί που το μυαλό παιδεύει
και αν αρχίσεις χάνεσαι, στο χρόνο ταξιδεύει
μα φαίνεται αδύνατον να πω οσ’ έχω φτιάξει
πόσες απ τις ιδέες μου πια έχουν γίνει πράξη
Για αυτό θα πω μόνο για μια, που ετοιμάζω τώρα
ένα μαχαίρι εξωτικό, από μια ξένη χώρα
κρατούν οι ρίζες του μακριά απ την Ινδονησία
και παραθέτω στο εξής ιστορικά στοιχεία
Ήτανε ο ενδέκατος, της εποχής αιώνας
και μία τίγρη έφερε εκείνος ο χειμώνας
πήραν λοιπόν τα νύχια της τα κάνανε μαχαίρι
αν κάποιον σκότωσαν μ’ αυτό… κανένας μας δε ξέρει
Έτσι λοιπόν στο σήμερα φτιάχνω ένα μαχαίρι
για να θυμίζει όλα αυτά που ο χρόνος έχει φέρει
και για το δολοφόνο μου που παίζει σ’ άλλα μέρη
αυτά δε τα χω μοιραστεί… κανένας δε τα ξέρει…
Μα έκανα μια αλλαγή…. μία μικρή απάτη
κι απ το μαχαίρι –ιστορικά- έχω αλλάξει κάτι
το έκανα από λάστιχο, κανείς να μη ματώσει
κανείς απ’ τη λεπίδα του το πόνο δε θα νιώσει.
Και το καλούπι έφτιαχνα με πάθος ένα μήνα
κάθε λεπτό σκεφτόμουνα και όχι για το χρήμα
μόνο για τη διάκριση, το θέλω, το μπορώ,
για αυτό και δε σταμάτησα να σκέφτομαι λεπτό.
Έτσι τ’ ανυπολόγιστα κουράγια που ‘χω κάνει
μου μοιάζουνε σαν ναι πια, μια ανάσα από λιβάνι
που αγιάζει τη καρδιά και ηρεμεί τη σκέψη
σαν να ναι αυτός ο στίχος μου που του ταιριάζει η λέξη
Για αυτό ζητάω ‘σχώρεση που πάλι δε σας γράφω
μα όπως λέει το μυαλό «doom spiro spero» …υπάρχω
δε ζω από συνήθεια, δεν… μόνο αναπνέω
ακόμα φτιάχνω πράγματα, κι όποιον μπορώ εμπνέω.
Σημείωση δεκαεννιά του δεύτερου η πρώτη
χάραγμα του μεσήλικα, δύση από τη νιότη,
έτσι κυλλά ο χρόνος μου, σ’ αυτά δίνω αξία
και όλα αυτά τα έγραψα μ’ ομοιοκαταληξία…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
