| |
Θάλασσα
Οι φλοίσβοι δρασκελούσαν στο πλατύ ακρογιάλι,
διάφανοι , αδέσμευτοι , με γαλανά ανήσυχα μάτια,
σέρνουν την λύπη στα απέραντα βάθη,
στη νερένια σάρκα σου αναπαύεται ο καθρέφτης της σελήνης.
Αφήνομαι στα νερά σου μη με ξυπνήσεις,
το όνειρο μου κωπηλατεί να ρυτιδώσει την θάλασσα,
το κυανό πέπλο ατίθασο ανεμίζει,
όπως ένα μαντήλι χαιρετά την ειρήνη.
Η ανάσα του αγέρα σκορπά διαμαντιών ρινίσματα,
θάλασσα λεύτερη το κύμα σου ασπρίζει χιλιοκεντημένο ξόμπλι,
ο παφλασμός σου πεντάγραμμο στιλπνό, σαν παιδική σκόλη.
Πλάι στην θάλασσα άνοιξαν σαν όστρακα τα πρώτα όνειρα,
στο πλατύ σου στέρνο συλλαβίζουν ονόματα με μικρές φυσαρμόνικες,
το ευλογημένο σου μέτωπο δοξάζουν οι γυναίκες των ναυτικών, θάλασσα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
