| |
Μόνο εσύ. Πάντα εσύ.
Πίσω απ' όλες τις μέρες.
Πίσω από κάθε βήμα.
Μια απλή διαπίστωση.
Μόνο εσύ. Πάντα εσύ.
Πίσω από την προσπάθεια της καρδιάς
να μείνει ουδέτερη και ήσυχη.
Πίσω από την προσπάθεια του προσώπου
να δείχνει ατάραχο.
Πίσω από το βεβιασμένο χαμόγελο
και το "όλα καλά".
Τρυπώνεις σαν τον άνεμο
από την πιο μικρή ρωγμή.
Κάποιες μέρες είναι απλά αεράκι,
γίνεται αισθητό, μα μόνο ανεπαίσθητα.
Και κάποιες άλλες μπορεί να παγώσει
κάθε δωμάτιο, κάθε καρδιά.
Μόνο εσύ. Πάντα εσύ.
Πίσω απ' αυτό το δάκρυ που τόσο μισώ.
Αυτό το δάκρυ που δεν μπορώ
να συγκρατήσω.
Πόσο το μισώ.
Μια στιγμή αδυναμίας μέσα
σε μια ζωή σταθερότητας.
Μια σταγόνα αίμα στο
λευκό μου πουκάμισο
(είναι το αίμα το δικό μου;).
Μια λάθος νότα στη σονάτα
που γράφω.
Μόνο εσύ. Πάντα εσύ.
Και ύστερα όλα συνεχίζονται φυσιολογικά.
Πηγαίνω στη δουλειά μου,
βάζω στόχους, ξενυχτάω.
Τα πάντα ένα ρολόι λειτουργικό.
Και πράγματι είναι όλα καλά.
Μια συγχορδία ίσως καθ'όλα αρμονική.
Μα που και που εμφανίζεται κάτι
και απορρυθμίζει το ρολόι μου.
Αυτό το κάτι που
πάντα είσαι εσύ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
