| |
Είσαι αδιόρθωτη που κρίνεις την αγάπη,
και αναμάρτητη σαν κλέβεις ηδονή.
Ανυπεράσπιστη σαν είδες την απάτη,
και απροσδιόριστη σαν έπεσε η βροχή.
Αξιοζήλευτη γροθιά στην ευθυμία,
με μια απόλυτη φυγή δεν κυβερνάς.
Σε μια ανέκφραστη δική σου απουσία,
μένει ασύμβατη η δύση της χαράς.
Με μια απρόσμενη κραυγή με συλλαμβάνεις,
κι αμετανόητα κυκλώνεις απειλή.
Την ακατάπαυστη ζωή απολαμβάνεις,
και σε μια άτοπη μου δίνεσαι στιγμή.
Σε ένα ασύγκριτο ατόπημα σκοντάφτεις,
στο να αγιάζεις συνειδήσεις συνεχώς.
Σε μία άχρονη βοήθεια αστράφτεις,
αισθαντική πιστεύω είσαι επαρκώς.
Αυτοφυή η συνουσία στο μυαλό σου,
είσαι η άρρωστη του κόσμου απειλή.
Αδιερεύνητος ο κόσμος στο πλευρό σου,
μια απαράμιλλη αφόρετη σιωπή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
