| |
[I] Να με θυμασαι...
κι ας ματωνει η μνημη.
σου υποσχομαι
δεν θα την κουβαλας παντα..
Με τρομαζει η θλιψη
αυτων που δεν προλαβαν να αγαπησουν..
με πληγωνει το οτι
εισαι ενας απο αυτους.
Μερες που ξυπνουσα
με τα τραυματα σου στο κορμι μου,
με σφιγμενα χειλη κλειδωνα
την ανασα μην τυχον και τρομαξει η ψυχη σου..
σαν μυστικο κρυφο απο την θυμιση..
μονο για λιγο ειχες πει..
μα δεν με φιλησες ποτε για
να την παρεις πισω.
Τι ψευτικο μικροπραγματακι ησουν..
Νοθευες τα ονειρα μου στα κλεφτα,
κι εγω παγωνα αγκαλιαζοντας μοναχα το ονομα σου...
κι αναρωτιομουν γιατι το κανω αυτο στον εαυτο μου.
και να σκεφτεις πως καποτε
για τα δικα μας καθημερινα απογευματα
θα θυσιαζα ολες τις Κυριακες του κοσμου.
...Κριμα...
[/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
