| Ακυρωμένες των μαντάτων οι σκιές
στα τεντωμένα τα σκοινιά σου περπατήσαν
κι όταν ξανοίχτηκαν στης νύχτας τις βοσκές
βρήκαν σακάτη τον καιρό και τον πατήσαν
.........................
Κόρες αβύσου νυχτοστάλαχτα κορμιά
σαν μεταστάσεις του βολβού ως τον ανθό του,
την μιά σε κόσμο και την άλλη σ' ερημιά
την μιά στο κύμα και την άλλη στο βυθό του
.........................
Ακυρωμένα τα μαντάτα που μου λες
πως ήλιοι θα 'ρθουν, και θα λοιώσουνε τα χιόνια,
εγώ μεγάλωσα στου δρόμου τις φυλές
με τα πρεζόνια, τις Λολίτες, τα κλεφτρόνια
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 6 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|