| |
Aλύτρωτες οι ώρες της σιωπής
Γυρνούν στα πεζοδρόμια της θλίψης
Μπορείς δίχως μαχαίρι να κοπείς
Στο αίμα την ανάγκη σου να πνίξεις...
Στο κόκκινο φανάρι η χαρά
Γυμνή.. κάποιαν ελπίδα ζητιανεύει
Περνούνε οι διαβάτες βιαστικά
Κανείς πια σε κανέναν δεν πιστεύει...
Πιο ξένος μες στο πλήθος το βουβό
Πιο μόνος.. σαν καρφίτσα σ' αχυρώνα
Να ψάχνω τον χαμένο μου εαυτό
Σε τούτη την τεράστια κρυψώνα...
Κι οι φίλοι να μιλάνε σαν σκιές
Εξήγηση γυρεύουν στα χαμένα
Μα πια τί ωφελούν οι ενοχές
Κι οι τύψεις.. αφού έχασα εμένα...
1-2-2018
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
