| |
[align=center]
Βάλε τα χείλη σου πάνω στα δικά μου
είσαι το πάθος η ομορφιά η συμφορά μου
το βράδυ σμιλεύει ψιθύρους του βοριά
κρύβω το δάκρυ μου σε αθέατη θωριά .
Το σώμα ακούμπα πλάι στο δικό μου
ο δισταγμός στη θέληση κομψά να υποταχθεί
κρυμμένος πόθος αναζητά το ριζικό μου
η σιωπή εύθραυστη μα η στιγμή να μη χαθεί.
Θαλασσινός ανθός ταξιδευτής ο χρόνος
τα κύματα με ξόδεψαν με προσδοκίες κρυφές
κεντήστρες μέλισσες να με κεντούν και ο πόνος
στιγμές του αποχωρισμού γεμάτες συμφορές.
Τα χέρια άσε μου επίορκος να γίνω
η σάρκα στάχτη να γενεί κάποιας φωτιάς
πώς να αποχωριστώ και πως να μείνω
όλα τα κρύβω στη νάρκη της καρδιάς.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
