| |
Eίναι μια λέξη μοναχά.. παιδί του αλφαβήτου
Που την προφέρεις εύκολα.. μα δύσκολα τη ζεις
Έχει τη μήτρα της βαθιά.. στα μάτια της αβύσσου
Την κουβαλάς αιώνια.. εάν κι όπως μπορείς...
Επτά μονάχα γράμματα που θέλγουνε τη μοίρα
Ποιες θα βαστάς επιλογές και τί θα αρνηθείς
Σαν κουρδισμένη από σοφό και μάστορα μια λύρα
Που μοναχός μες στις χορδές της πρέπει ν' αφεθείς...
Μια λέξη είναι μοναχή.. σαν έρημη γυναίκα
Τη δοκιμάζει ο καιρός κι η κάθε συμφορά
Μια λέξη είναι στη σιωπή που στάζει πόνο κι αίμα
Μα καταλύει σαν τη βρεις την κάθε σου φθορά...
Σαν θηλυκό αδάμαστο και συνετό συνάμα
Σ' ακολουθεί σε κάθε σου βήμα πριν το διαβείς
Δίχως Ρηγάδες προχωρά περήφανη η Ντάμα
Και θα σε βρει όσο καλά κι αν θέλεις να κρυφτείς...
Μα πρόσεξε όμως πολύ κι εσύ να την κρατήσεις
Να τη φροντίζεις σα μωρό με χάδι και στοργή
Αν θα τη χάσεις μίζερος μεμιάς θα καταντήσεις
Για σένα αφιλόξενη θα είναι όλη η γη...
30-6-2014
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
