| |
Κατακκόκινα
Πανέμορφα
Τραβώντας κάθε βλέμμα
Περιμένετε
Περιμένετε, ένα
Από όλα αυτά τα βλέμματα
Που σας χαρίζονται
Να έρθει πιο κοντά
Να σας κοιτάξει
Να σας θαυμάσει
Να μεθυστεί
Από το άρωμά σας
Περιμένετε
Να σας μιλήσει ίσως,
Είτε γλυκά
Είτε να σας πικράνει
Δεν φοβάστε όμως
Γιατί το ξέρετε
Πως αν σας πειράξει
Θα πληγωθεί
Αν σας αγγίξει
Και δεν το θέλετε
Έχετε τα αγκάθια σας
Ώστε να σταματήσει, να φύγει
Μα βέβαια,
Εξάλλου, κι εμείς έχουμε
Τα αγκάθια μας
Δεν είμαστε όμως σαν κι εσάς
Κάποιες φορές αφήνουμε
Να μας αγγίξουν
Δίνουμε χώρο
Δείχνουμε επιείκεια
Στο τέλος όμως... καταλήγουμε
Συχνά... να πληγωνόμαστε
Από αγκάθια άλλων
Ίσως θα έπρεπε
Να σας μοιάσουμε
Να κάνουμε
Ό,τι και εσείς
Να "τσιμπάμε" αμέσως
Πριν πληγωθούμε
Πριν μας "τσιμπήσουν"
Τα άλλα αγκάθια
Τι θα γινόταν όμως τότε;
Αν δεν πληγωνόμασταν ποτέ
Αν φοβόμασταν να νιώσουμε
Οτιδήποτε
Πώς θα ήταν η ζωή μας;
Αν το μόνο που θέλαμε
Είναι να μας κοιτάνε
Χωρίς όμως να μας αγγίζουν
Τι θα γινόταν;
Αν τελικά...
Σας μοιάζαμε...
Η ζωή θα ήταν απαίσια
Θα περνούσε γρήγορα
Μοναχικά
Μόνο με βλέμματα
Γιατί για να πληγωθείς,
Αν εντέλη πληγωθείς,
Πρέπει να νιώσεις, και το να νιώθεις
Είναι πανέμορφο
Γιατί, πείτε μου
Αν δεν νιώσεις, πώς ζεις;
Μόνο με βλέμματα;
Όχι... Δεν ζεις
Αξίζει να νιώσεις
Ακόμη και αν ξέρεις
Ότι μπορεί
Να "τσιμπηθείς"
Αξίζει να νιώσεις...
Γιατί πολύ απλά...
Αξίζει να ζεις...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
