| |
Εσύ τη θάλασσα που βλέπεις
απ' της στεριάς τη σιγουριά
και λές πως χάνεται όποιος μπλέκει
μές την υγρή της αγκαλιά.
Εσύ που πάντα μένεις πίσω
πλοία κοιτώντας να περνούν
σκέφτεσαι , ίσως δέν γυρίσουν
και πως μία μέρα ίσως χαθούν.
Εσύ τα πάντα λές πως ξέρεις
μα όλα θεωρητικά
μα πώς χωρίς να ταξιδέψεις
έχεις τη γνώμη για όλα αυτά;
Κάποιων ανθρώπων η φθορά
οι ύφαλοι κι όλες οι ξέρες
βρίσκονται πάντα στη στεριά
κάτω απο γκρίζες καλημέρες
Και θέλουν μόνο να μπαρκάρουν μακριά
κάτω απ τα πόδια τους η θάλασσα να βράζει
στα 5 μίλια πέρα απ τη στεριά
και στα κατάρτια τους αέρας να ουρλιάζει.
Σε σπίτια κόκκινα και υπόγεια σκοτεινά
χρόνια ολόκληρα σκορπώντας σε λιμάνια
έχοντας θύμιση , παρέα και συντροφιά
κάποια γυναίκα που τους ζέσταινε με χάδια
Πές μου εσύ που ότι ξέρεις
δέν το χεις πεί ποτέ μπροστά
σε αυτούς που κατα βάθος θέλεις
να πάς μαζί τους μακριά
Να σαι μαζί τους στο τιμόνι
κάτω απο τ άστρα του ουρανού
και μία γυναίκα που ναι μόνη
να χεις στο βάθος του μυαλού.
Πόσο θα θελες να φύγεις μακριά
σε περιπέτειες και καυγάδες μεθυσμένων
στων λιμανιών τ απόμερά τους καπηλειά
σε πολιτείες αιώνων ξεχασμένων...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
