| |
Από δρόμους της μνήμης πάλι επιστρέφω
Ν’αλλάξω το νόημα του μαρτυρίου
Την πρώτη νιότη μου θυμαμαι και θρέφω
Να εξουσιάσω τα γλαύκα όνειρα του μυστηρίου
Του θανάτου γκρεμμίζω κάθε βωμό
Κι ανεβαίνω στις νέες επάλξεις του κόσμου
Να δώ εκείνο το γέλιο τα μακρινό
Και την όψη που ακόμα στέκει εμπρός μου
Θέλω ν'αγγίξω τη χαρά που μου τραγουδάει
Να φιλήσω το σχήμα της απ άκρη σ'άκρη
Τόσο φώς μέσα στο αίμα της με κατρακυλάει
Στις ευωδιές των ερώτων δίχως κανένα δάκρυ
Βαθαίνω τη σκέψη μου και τη λευκαίνω
Χρόνια πολλά κι αν καρτερώ θα ξεχωρίσω
Απ τα σκοτάδια και θάρχομαι να σε προσμένω
Το σ'αγαπώ σημαίνοντας αγνός θα σε ζητήσω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
