| |
Aπογοητευω τους ανθρωπους
Μα και τον εαυτοτο μου
Τα παιδια που ακουν τους γονεις τους
Το σκυφτο κεφαλι το διπλωμενο σωμα
Το πανομοιοτυπο τους βλέμμα
Με ξεβολεύει μα σαν μαγισσα
Καλα με μυρίζει
Μα καλη αν ειναι κακή
Ουτε που ξερουν να πουν
Αν το υπερφυσικο ειναι συνεχεια του φυσικου
Βαζει στα κωλομέρια μου καρφια
Κανει το προσωπο μου στρουθοκαμηλου
Στα καρφωμενα ποδια μου βαζει φωτιά
Για να καταλαβετε;
Απογοητευω τα ζωα
Μα απο την αναποδη να το παρω
Ακομη και που δεν τα απογοητευω
Τα ζω α παλι!
Παλι διαγραφουν αποκλειστικά
Μια χυδαια αποκλιση οι ανθρωποι
Αποστροφη και ακρατη νοθεια
Στα πρωταρχικα τους γονιδια
Στον αυθορμητισμο στα ενστικτα
Για να καταλαβετε;
Οταν συγκινουνται αυθορμητως οι ανθρωποι
Ακρατεις κλειδωνονται λογαριαζοντας τις συνεπειες
Μπλα μπλα μπλα
Οπως καταλαβαινετε
Δεν μιλω σε ανθρωπους
Μα θα τους αγκαλιαζω
Σαν σε βουβη ταινια
Πνιγμενοι την σημερον ημερα
Κινδυνευουμε να ξεμεινουμε
Απο αερικο..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
