| |
Παράλογα τάχα που ταξιδεύω
Στα σκοτεινά μονοπατια που γερνάω
Συνοδέ μου φιλόξενε παλεύω
Δεν χορεύω,χτιζω ζωή σκιρτάω
Αμέριμνος κοιτάζω να εννοήσω
Ψηλά τα στενά αδιέξοδα του αγέρα
Χαιρετώ τα όνειρα που θα αγαπήσω
Και τα σέρνω να γυρίσουν στη μέρα
Κομμάτια τα σημάδια που θα αφήνω
Ψύχραιμη λιτανεία τα πάθη το αίμα
Λίγο πένθος κρατώ βωμούς δεν στήνω
Μήτε δέρνομαι να ζήσω στο ψέμα
Νερό στο αφιόνι που με φαρμακώνει
Ρίχνω να μυρίζει και να δροσίζει
Διπλό άρωμα που πίνουν οι δαιμόνοι
Τόσο αλλοιωμένο που με πασπαλίζει
Η επιβίωση μου ερείπια ξεβράζει
Ιδού και η λησμονιά καθιερωμένη
Διάστημα μεγάλο που με κουράζει
Στο πηγαινέλα η ζωή μου αλλοπαρμένη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
