| |
[font=Palatino Linotype][color=black][I][B][align=center]Απόγευμα, το κλάμα του ξεβράστηκε στο κύμα
τα δάχτυλα σου έτρεμαν πάνω στο βελονάκι
κόμπος από το κέντημα τρυπούσε το στομάχι
σαν κύλισε στις ζάρες σου ένα ακόμα κρίμα
το πλάνταγμα σου ξύπνησε μνήμες απ'τα δικά σου
ολόιδιος ο ήχος του, με τότε θα ορκιζόσουν
ντράπηκες στην αρχή μα είπες να στο δώσουν
λίγο σου πήρε για να βγουν, Μάνα τα ένστικτα σου
κλείνοντας στην παλάμη του το γκρίζο απ'τα μαλλιά σου
της Λέσβου κρυφοκοίταγε το μπλε του ουρανού
έμοιαζες με νεράιδα, θεά, περιμπανού
όλου του κόσμου η θαλπωρή, εκεί στην αγκαλιά σου
σε κράταγε αχόρταγα, με χέρι παγωμένο
σταγόνες ξεχειλίζανε ζεστές απ'το μπουκάλι
έκλεψες απ'τη θάλασσα την τελευταία αγκάλη
κι ας έβγαινε απ'το βλέμμα του φεγγάρι ματωμένο
λίγο πιο κάτω ακούγονταν φωνές απ'τους ψαράδες
κόρες βρεγμένες, ουρλιαχτά, κι αντράκια με τσιγάρα
χαμένες στις ακρογιαλιές, βολόδερναν μανάδες
δάκρυα, αλμύρα, ανάκατα στις φλέβες με λαχτάρα
κλείνοντας στην παλάμη του το γκρίζο απ'τα μαλλιά σου
της Λέσβου κρυφοκοίταγε το μπλε του ουρανού
έμοιαζες με νεράιδα, θεά, περιμπανού
όλου του κόσμου η θαλπωρή, εκεί στην αγκαλιά σου
[/align][/B][/I][/color][/font]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
