| |
Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν, είπε...
Μα εγώ άλλαζα μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα.
Γινόμουν αυτό που ήθελε, χωρίς να χάνω αυτό που είμαι.
Άλλαζα για την αγάπη της. Άλλαζα από την αγάπη της.
Δε γινόμουν λιγότερο "εγώ", γινόμουν καλύτερο "εμείς".
Γινόμουν αυτός που άξιζε σε κάποια τόσο μοναδική, τόσο υπέροχη.
Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν, είπε...
Μα εγώ άλλαζα σε κάθε βήμα, σε κάθε καινούρια αναπνοή.
Κάθε λεπτό της κοινής μας ζωής άλλαζα κι από λίγο για χάρη της.
Άλλαζα δουλειές, άλλαζα συνήθειες, άλλαζα τον κόσμο όλο.
Γινόμουν ο άντρας της, ο ποιητής της, ο προστάτης της.
Γινόμουν όλα όσα χρειαζόταν για να νιώθει ευτυχισμένη κι ασφαλής.
Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν, είπε...
Μα εκείνη άλλαξε κι ένα πρωί έπαψε να βλέπει πόσο αλλάζω.
Έπαψε να μ’ αγαπά, έπαψε να προσπαθεί, έπαψε να με πιστεύει.
Κι έτσι άλλαξαν όλα ξανά, η χαρά μου έγινε μοναξιά και θλίψη.
Άλλαξα σπίτι, άλλαξα πόλη, άλλαξα την καρδιά μου με μια πέτρα.
Μα κυρίως άλλαξα άθελα μου το πως αισθάνομαι για εκείνη.
Η αγάπη έγινε μίσος. Το νοιάξιμο, αδιαφορία. Το "εμείς" έγινε "εγώ".
Ότι αλλάζει δεν είναι πάντα για καλό. Και άλλαξαν πολλά τελευταία.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
