| |
Όνειρο ήτανε θαρρώ.. κάποιον καιρό
Τρεις μήνες Άνοιξη.. στη μέση του Χειμώνα
Ένα σπιτάκι μαγεμένο.. αργυρό
Και τρία πρόσωπα σε κέδρινη κρυψώνα...
Μέσα στη φλόγα των κεριών και στη σιωπή
Δυο λέξεις μόνο πλημμυρίζανε τα χείλη
Παραμιλούσα σ' ένα γυάλινο κορμί
Λες κι η ζωή μου είχε ξάφνου ανατείλει...
Ήταν Χριστούγεννα.. και ήσουν ο Χριστός
Κι η Παναγία είχε πλάϊ σου ξαπλώσει
Κι ένας αγέρας φλογισμένος.. δυνατός
Είχε στον έρωτα τα σώματα ενώσει...
...
Οι χρόνοι πέρασαν.. μαζί και η χαρά
Μα κάποιες μνήμες δεν χαρίζονται στη λήθη
Ρούχα σκισμένα η αγάπη δεν φορά
Και η καρδιά δεν πάλλεται σε άδεια στήθη...
Έλα κοντά μου.. κι ας με ράγισε ο καιρός
Θέλω μαζί σου τα κομμάτια να ενώσω
Για σε ν' ανοίξω.. σαν γαλάζιος ουρανός
Κι ως τα στερνά μου την πνοή μου να σου δώσω...
8-9/12/2007
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
