| |
Είναι κάτι ξεχασμένες αναμνήσεις
Μες στο κίτρινο βιβλίο της ζωής
Που φοβάσαι.. αλλά θες να τις ανοίξεις
Κάποιο νόημα στο σήμερα να βρεις...
Μα η σκόνη σου θολώνει τα δυο μάτια
Και το δάκρυ σου κυλά στις συλλαβές
Κάθε λέξη σου σε σπάει σε κομμάτια
Αφού δεν αλλάζει τώρα πια το χτες...
Όμως πιότερο απ' όλα σε τρομάζει
Το μισό σου το βιβλίο τ' αδειανό
Πού 'χει χρόνια μία λέξη να χαράξει
Και υπεύθυνος εσύ είσαι γι' αυτό...
Άσε πίσω τις παλιές σου τις σελίδες
Βρες το θάρρος να βαδίσεις πιο μπροστά
Κι αν τα λόγια σου σε κόβουν σαν λεπίδες
Με το αίμα να ποτίζεις το μετά...
Τα δυσεύρετα να ψάχνεις μονοπάτια
Τα απάτητα του νου σου τα νερά
Κάθε λέξη να πουλάς χίλια καράτια
Να ζηλεύουνε την κάθε σου φθορά...
2-2-2018
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
