| |
Γράμμα σε σένα
Μη με ρωτήσεις γιατί σου γράφω.
Μη με ρωτήσεις.
Είναι για ‘κείνες τις κουβέντες που έμειναν ατέλειωτες.
Είναι για ‘κείνες τις ματιές
που δεν κατάφεραν να σου πουν όλα τα ευχαριστώ που σου χρωστούν.
Είναι για ‘κείνα τα χέρια
που δεν κατάφεραν να σε κρατήσουν σφιχτά για ώρες ατέλειωτες.
Είναι για ‘κείνα τα χείλη
που δεν χόρτασαν τα φιλιά της αγάπης σου.
Σε καρτερούσα. Το ξέρεις;
Σε καρτερούσα.
Μέσα στα δευτερόλεπτα,
μέσα στις ώρες, μέσα στις μέρες.
Τώρα πια νιώθω πως μάτωσαν τα βήματά μου.
Τα σκαλοπάτια που ανέβαινα τρεχάτη
άρχισαν ένα-ένα να γκρεμίζονται.
-Θυμάσαι; Τρεχάτη τα ανέβαινα-.
Κάποτε, εκεί στην άκρη τους
είχα φυτέψει τις μαργαρίτες της Άνοιξης
και κάθε που κατέβαινα τις πότιζα
μ’ ένα δάκρυ χαράς.
Θα περάσω ξανά κάποια μέρα,
κάποιο Σάββατο, κάποια Δευτέρα
Θα περάσω ξανά.
Θα κοιτάξω εκεί στην άκρη των γκρεμισμένων σκαλοπατιών.
Είμαι σίγουρη,
πως μ’ εκείνο το δάκρυ της χαράς,
κάτι ανθισμένο θα απέμεινε
να σου θυμίζει
πως κάποιο Σάββατο,
κάποια Δευτέρα
μια ψυχή, ανέβαινε γρήγορα – γρήγορα τα σκαλοπάτια για να σου πει πως σ’ αγαπά.
Μόνο πως σ’ αγαπά.
Ελένη Σωφρονίου Στρατή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
