| |
ξεκινάω να γράψω κάτι
σβήνω
παλεύω ξανά και ξανά
νομίζω οτι κάτι καλό γεννιέται
αλλά πάλι λεω μπορεί να ναι ιδέα μου...
τα σβήνω όλα ξανά
και βάζω λίγη μουσική
πίνω κρασί
προσπαθώ να το ξεχάσω.
είναι μια ακόμη αποτυχημένη προσπάθεια.
παλιά έγραφα πιο εύκολα
η γλώσσα μου έχει μουδιάσει
το μυαλό μου επίσης.
η καθημερινότητα
είναι σα να χτυπάς το κεφάλι σου στο τοίχο
κάθε μέρα
είναι
όλο και πιο ματωμένο
πιο γδαρμένο.
γράφω πάντα για τον πόνο των ανθρώπων
και το τίποτα
που
τελικά δεν είναι να απορείς που δε μπορώ να γράψω ένα ποίημα
δεν είναι τόσο σημαντικό
εννοώ
θα χρειαζόταν κάτι πιο δραστικό.
γιατί άλλωστε αυτοκτονούν οι ποιητές;
μάλλον δεν έχουν να γράψουν τίποτα άλλο
ο λόγος, τα συναισθήματα και η ίδια τους η γραφή
είναι το τελευταίο οχυρό πριν να συνθλιβούν
ο τελευταίος εγκλωβισμός τους.
αν το σκεφτείς έχουν δίκιο
δεν είναι ούτε επιφανειακοί
ούτε δήθεν κουλτουριάρηδες
που ψάχνουν το βαθύτερο νόημα ή τα βάθη του εαυτού τους
μα συνήθως πιστεύουν σε άλλες μαλακίες.
όμως κι οι αυτόχειρες γίνονται υπερβολικοί
υπερβολικά συναισθηματικοί
πάντα καταλαβαίνω το πώς φτάνουν εκεί αλλά όχι το γιατί
όλα τα σκατά για τα οποία γράφουν
υπάρχουν
όμως δεν είναι όλα δικά μας
πάντα υπάρχουν διαστήματα
που μπορείς απλά να υπάρχεις
χωρίς δεύτερες σκέψεις
ή
να σαι χαμένος στο κόσμο σου για λίγο
σίγουρα σωτήρια διαλείμματα
απ' το σφαγείο
πάντα μπορείς να ξεχαστείς
να πιείς μια μπύρα
και ν αράξεις στη μέρα
τίποτα δεν αλλάζει
έτσι κι αλλιώς.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
