Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132737 Τραγούδια, 271227 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Κομήτες
 
Γέρνει ο κόσμος πάνω μου
όσο περνούν τα χρόνια,
κι εγώ πασχίζω μόνος μου
τον τρόπο για να βρω,
να ξεπαγώσω της ψυχής
τα αιώνια τα χιόνια
να πιω το αθάνατο νερό
να ξαναγεννηθώ.

Τί θα 'ταν η ζωή
χωρίς την προσμονή
και δίχως το παρόν
να 'ναι στη διαπασών?
Μέσα σ' αυτή την πλάση
δεν είναι αρκετό
να είμαστε κομπάρσοι
σ' όνειρα αλλονών.

Συνάντησα στο διάβα μου
ανθρώπους σταλακτίτες.
Στάλα τη στάλα πέτρωνε
ο φόβος την ψυχη.
Καλύτερα να γίνονταν
στον ουρανό κομήτες
την ομορφιά να βλέπανε
έστω για μια στιγμή.

Β.Ι.
Μάρτιος 2019
















 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 3
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες,Φιλοσοφικά
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Κων/νος Ντζ
18-03-2019 @ 07:03
Γέρνει ο κόσμος πάνω μου
όσο περνούν τα χρόνια,
κι εγώ πασχίζω μόνος μου
τον τρόπο για να βρω,
να ξεπαγώσω της ψυχής
τα αιώνια τα χιόνια
ταξίδι για το ονειρο
να αρχίσω μακρινό

::angel.:: ::angel.:: ::angel.::
smaragdenia
18-03-2019 @ 09:07
Συνάντησα στο διάβα μου
ανθρώπους σταλακτίτες.
Στάλα τη στάλα πέτρωνε
ο φόβος την ψυχη.
Και κάπως ετσι χάθηκαν
σαν να τανε κομήτες,
οσοι δεν ζήσαν τη ζωή
σαν να ταν μια στιγμή.

ΑΝ ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΓΜΕΣ
ΞΕΧΝΑΜΕ ΝΑ ΤΙΣ ΖΗΣΟΥΜΕ
ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ ΟΤΑΝ ΠΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ....ΔΥΣΤΥΧΩΣ
ΥΠΕΡΟΧΟ!!!!!! ::yes.:: ::yes.::
Αγιοβλασιτης
18-03-2019 @ 10:15
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο