| |
Μπάφιασα ρε μάγκες, μες στο μοναστήρι
πρέπει πια το ράσο, να το αποδυθώ
ἤγγικεν η ώρα, να την κοπανήσω
ν΄ αποχαιρετήσω, το μοναχισμό.
Τώρα τελευταία, «γίναμε εδώ μπίλιες»
λένε πως λουφάρω, στις βαριές δουλειές
αντί να μου πούνε, μπράβο που ψαρεύω
και τους φέρνω τόνους, γόπες και σουπιές.
(Δις την εβδομάδα, με την άδειά τους
φεύγω, κατεβαίνω, ως τον ταρσανά
κι αν έχει μπουνάτσα, παίρνω τη βαρκούλα
βγαίνω και ψαρεύω, πέρα, στ΄ ανοιχτά).
Κι όταν δεν αντέχω, άλλο την νηστεία
(με ψωμί, ντομάτες, πίτες και ελιές)
τότε τρώω στη ζούλα, ό,τι βρω μπροστά μου
άσχετα αν κατόπιν, νιώθω ενοχές.
Έχουν ετοιμάσει, ήδη, την κουρά μου
μα, την έξοδό μου, σχεδιάζω εγώ
γι΄ αυτό, «ας μη φάνε, διότι έχουμε γλάρο»
η δοκιμασία, τέρμα, ως εδώ.
«Ἀπ΄ ἐμοῦ απελθέτω, τό ποτήριον τοῦτο»
θέλω να μονάσω αλλά δεν μπορώ
είμαι επί έξι μήνες, δούλος των παθών μου
να υπερβώ την ύλη, εγώ αδυνατώ.
………………………………………
......................................................
Ο εγκόσμιος βίος, έχει δυσκολίες
πράγμα που κανένας, δεν αμφισβητεί
αλλά αν μπουν στο ζύγι, θα φανεί αμέσως
πιο βαριά ότι είναι, η καλογερική…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
