| |
για μενα ολες οι μερες ειναι
σαν μια που σταματησε•
να με ξεσηκωνει
την αισθηση.
οσο ομορφη να ειναι λαμπερη για,
να ξυπνησω.
εκτος απο καποιες..
για μενα ολες οι μερες ειναι
σαν μια, και καμια
δεν ειναι ιδια όποτε είσαι
μαζι μου•
κ' ειμαι είσαι δεν εισαι ανθρωπος
μαζι σου.
κι είναι σχεδον παντα
μονο κυριακη
κι αυτή καν μιση
κι ειμαι μονο εγω
κι ψυχη μου.
-τωρα δεν στελνω καταλαθος
καταλαθος μην δεχεσαι τωρα-
πριν καλα-καλα ξυπνησω
και νομιζω πως ποτέ,
ερχονται πότε-πότε καποιες επι-σκεψεις
ποτέ ιδιες.
και δεν αναθαρρευει
όπως το νερο πλαι μου
και το χαρτί και το μολυβι
εξαφανιζονται,
στην ιδεα τους και μονο.
όπως μια μερα όλο κι όλο.
απ'τις στιγμες που λες ανευ προηγουμενου
που ισορροπεις στην μεση
πανω σε απροστατευτο σχοινι,
αντιληφθηκα σε μιά
το αγνωστο μου, ν' απαντα.
και δεν θυμαμαι, ουτε την σκεψη.
σαν ανελπιστη αισθηση, μια αδεσποτη εικονα.
μονο το αγνωστο μου θυμαμαι ,
να της αναφερει ενα ονομα, μια φορά.
Κι όπως το΄λεγε, ξεκαθαρη
μες στα κλειστα ματια
προβαλλε η μορφη του.
το ονομα όμως που ακουσα
δεν ξερω να πω.
κοιμαμαι δεν κοιμαμαι
καπου εκει στο ενδιαμεσο.
κι ουτε την μορφη εχω.
και τα λογια.
αυτό ηταν κι ετσι θα είναι.
π.Υ. και μ.Υ.
ω!ραία! ετσι απλα.
στο μεταξυ και στο μάς βι-ωση
ο λογος ψυχής, το σωμα απλα, γραφει.
δινει ζωή ως θανατο το αγνωστο, και δινει
μονο αυτόν ως να βρεθει
η ζωή.
για μενα ολες οι μερες ειναι
σαν μια, και καμια δεν ειναι ιδια•
οταν εισαι εσυ δεν λειπεις.
κι ό,τι μονο θυμαμαι πως,
παντα ετσι ηταν
απο παντα ετσι ημουν.
οποιος ως ψεμα
μ' αγαπησε αληθεια
κι όποιος ετσι με μισησε
ηταν ενας ανθρωπος που έλεγε
ετσι παντα,
[I]να εισαι εσυ..[I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
