| |
περναει ο καιρος και θελεις
το κοστος που σου δινει αερα
ολο πιο εντονα και καθαρα
να βγαινεις απο την τρυπα σου
με το ελαχιστο και το μηδαμινο.
σε τρυπες που δεν μοιαζουν.
οχι σε κεινες οπου επιστρεφεις
στην τρυπα σου παλι
σαν να μην βγηκες ποτε.
απο τη τρυπα των άλλων.
καυχησιαρικη ή οχι, γελαστη ή οχι
υφος και υφη απο πλαστικο και γυαλι
και ποια στο απόγειο αισθηση.
στην φυσικοτητα χαμενος
στην μουσικοτητα της
στα λουλουδα νυχτας και μερας
στου ηλιου το φως και των αστρων
να στρωσεις απο το σπιτι σου..
να φας να πιεις μαζι της πανω
στο βαθυ να τεντωθεις σεντονι
κατα γής της γης να δωσεις
κατιτις και στο περιπτερο..
και τι μεσα τι εξω, ενας ο αέρας της
και κοσμος πολυς απαξιωνει
το πως μπορει να περασει
διχως να ριξει ενα μαυρο δακρυ
με τα ελαχιστα φανταστικά.
κι αν το θελει σε αυτην,
αξοδευτος πτωχαινει.
πληρως
σε ό,τι μας αφηνει εκκενωμενους
στην εκσταση της και στην νιρβανα.
οσο ο καιρος περναει
κι αν αλλο καιρο δεν εχεις
για τιποτα πιο πολυ και πιο λιγο
απο το ενα κι αλλο ένα.
ω! παντα ένα
και το πιο μικρο στα ματια μας.
αλλιώς μονο τιποτα
και μηδέ ηχώ κι αντηχηση
και μηδέ φωτιά
κι αλιμονο σαν μονο κυριολεκτικα.
αλιμονο εσυ να την δεις
και σαν μονο ενα σχημα λογου
οπου δεν θα εννοησεις.
βγαινεις να μπεις ή να βγεις αλλου
και διαφορά δεν βλεπεις
που πότε το ενα ηταν ίδιο;
και πότε το ένα στα δυο κομμενο;
οπως ουρανος. ενας τετοιος χωρος.
οχι με ματια μονο κλειστα. ενας τετοιος χρονος.
ενα τετοιο ταβανι κι ενα τετοιο εδαφος με τετοιους τοιχους.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
