| |
...Χαράματα ξύπνησα,κλαίγοντας για σένα,
θύμησες μου'φέραν στο μυαλό της ύπαρξής σου το ψέμα...
Ξάφνου άκουσα ένα θόρυβο, βγαλμένο από όνειρο κι όμως μιλούσε για σένα...
Την ιστορία μας ψιθύρισε σα θρόισμα των φύλλων κι όμως...
την ψυχή μου πλημμύρισε...
Μου μαρτύρησε τις πράξεις σου,
χωρίς διάθεση κατηγόριας για τα λάθη σου...
Άκουγα προσεχτικά πώς έπεφτες τόσο χαμηλά...
Δεν πίστευα στα λόγια του και τον έθιξα λέγοντάς τον δαιμόνιο...
Κι όμως!ήταν ο φύλακας της ψυχής μου
που ήθελε να ξεχάσω τον έρωτα που'χα μαζί σου...
Μάταιος κόπος!είχες σφηνώσει...
Σαν άγριος χορός με είχες εξοντώσει...
Ήμουν Οδυσσέας κι εσύ μια Σειρήνα,
που κι όμως με έκανε ακόμη ένα της θύμα...
Δε μου αρκούσε να σ'ακούω από μακριά,
μα ήθελα να'ρθω πιο κοντά...
...κι όμως σ'αγάπησα γλυκειά μου Σειρήνα
κι ας ήθελες απ'την αρχή να χαθώ μες στο κύμα...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
