| |
Eκείνο το όμορφο πρωινό, που τα πουλάκια πετούσαν κελαηδώντας,
πέταξες και Συ, Μάνα, μαζί με τα πουλιά.
Και πόσο ήθελα να σε προλάβω,
Και πόσο ήθελα να σε ακούσω,
Μα ήσουν βιαστική, Μάνα, μαζί με τα πουλιά.
Έγινες πουλί, ψυχούλα μου και πέταξες,
τόσο γλυκά, τόσο απαλά,
γιατί είχες αγωνία πολλή να βρείς του ήλιου τις πύλες.
Παιδί βασανισμένο μου στο μάταιο τούτο κόσμο,
βρήκες την ομορφιά και τη γαλήνη
σε άλλους χρόνους, άλλους καιρούς,
και απλά έκλεισες τα μάτια.
Εκείνο το όμορφο πρωινό,
γλυκά μου ψιθυρίζαν τα πουλιά,
ότι σε είχαν πια μαζί τους Μάνα....
για να σκορπίσεις φως στο σύμπαν.
Μη με ξεχάσεις.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
