| |
Πορθητή της Αβύσσου,
Συ που οδήγησες τους τοξότες του ήλιου
στα σκοτεινά του Άδη τα σπήλαια,
τους μελανούς δαιμόνους,
αιχμαλώτους δεμένους τους έσυρες
μπροστά στην Πύλη της Άνοιξης,
μοιράζοντας δίκαια το φως της ημέρας
στο απέραντό σου βασίλειο.
Θεέ του φωτός,
με τέχνη τα χρώματα μοίρασες
στον ανθόσπαρτο κάμπο
και την άγρια Νύχτα,
θυγατέρα πρωτόγονη του άναρχου χάους,
με αστέρια εμέρωσες
καθώς με ονείρατα
της ψυχής τον αδιάβαστο ουράνιο θόλο.
Θεέ της βροχής,
των ηφαιστείων την πύρινη λάβα ως έκλεισες
στων βουνών τα πέτρινα σπλάχνα,
τις ουράνιες θύελλες ως αλυσόδεσες
στα θεμέλια του μαύρου ορίζοντα,
εξουσία παρέδωκες στους πέντε ανέμους,
των νεφών τα ηνία να πάρουν
με τα τέθριππα άρματα
κι ωκεάνιοι Ζέφυροι ν’ απλώσουν το δρόσος τους
πάνω στους κόλπους της ευρύστερνης Γαίας.
Θεέ της βροντής, που αρματώνεις τα σύννεφα
με τα φύτρα του έρωτα,
Θεέ του κεραυνού, που σκορπάς την οργή σου
επί θεών και ανθρώπων αδίκων,
και της Ίδης τραντάζεις τα μεγάλα θεμέλια,
Όρκιε Δία,
που Ερινύες συνάζεις
στων δολίων το επίορκο βλέμμα,
Θεέ του Δικαίου,
που τον όρκο φυλάττεις σ’ εκείνους
που στο βαρύ σου το όνομα απάνω ορκίστηκαν,
Θεέ μεγαλόσκεπε,
που η καρδιά σου στεγάζει αθλίους,
φτωχούς, παραβάτες,
Ξένιε Δία,
που φιλεύεις απλόχερα
θεούς περασάρηδες κι οδοιπόρους διαβάτες,
Τρανέ κυβερνήτη των ουρανίων ηπείρων,
Συ που πρώτος εσύναξες τη σοφία των άστρων,
τη σπατάλη του φέγγους δαμάζοντας,
Συ που πρώτος το μέτρο σου έβαλες
στην αταξία της θύελλας,
μοιράζοντας δίκαια τις ροές των υδάτων
στις σταγόνες της βλάστησης,
Χεροδύναμε, Μέγιστε Κούρε,
που πρώτος αρότρησες τις πλαγιές των αιώνων,
τη σπορά των νόμων σου ρίχνοντας,
τους ύμνους ετούτους εισάκουσε
και στέριωσε πάνω στη γη των μακάρων
τη γενιά των ανθρώπων,
βουστροφηδόν το αλέτρι τους να σύρουν στο χώμα,
Μες στην ψυχή τους οι νόμοι ν’ ανθίσουν
και του πράσινου κάμπου οι ευχές να καρπίσουν.
Του εφτάκοιλου βότρυ την πρώιμη ρώγα
στους αρχόντους να φέρουν οι δούλοι
Τα ζα τους καλόγεννα,
αρνιά και βελάσματα τις πλαγιές να γεμίσουν
Κι ως μόνος που ορίζεις την οργή των κυμάτων,
κράτησε ολόλαμπρο του Βορρά το αστέρι
κι ευμενείς τις πνοές των ανέμων
πάνω απ’ τους δρόμους της θάλασσας.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
