| |
Μια μέρα που γελούσε ο ουρανός
και ο ήλιος ήταν τόσο λαμπερός
περπατούσες στο δρόμο μοναχή
ω! και η ομορφιά σου τάραζε τη γη.
Ανθοί γύρευαν την ευωδιά σου
αγρίμια ήθελαν να 'ρθουν κοντά σου
ποταμοί άλλαζαν για Σε τη σειρά τους
αηδόνια συνόδευαν τη χαρά σου.
Το βήμα μου έκανα γοργό
στη σκιά σου πόθησα λίγο να βρεθώ
το κορμί σου ηφαίστειο ζωηρό
στη λάβα σου έκανα να δροσιστώ.
Και σαν πήρες του ανέμου τα φτερά
και έγινες του έρωτα η πυρκαγιά
δεν χορταίνω να ακούω κάθε βραδιά
την καρδιά σου για αγάπη να τραγουδά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
