| |
Κάποτε λες:
δεν σιγοντάρονται οι άστατοι καιροί
κι οι ανατολές
το φως τους χάνουνε, και φέγγουν σαν κερί
κι όταν χαθεί
το λίγο σφρίγος στων φιλιών μας τη χαρά
πένθος βαθύ
για την αγάπη μας στην άκρη σπαρταρά
«Μη τα πετάς τα όνειρα στης νύχτας τη βεράντα
οι αγάπες κι αν πληγώνονται δεν χάνονται για πάντα»
Κάποτε λες
όταν παιχτεί ο έρωτας μας στη ζαριά
θα’χει πολλές
να ξαναμπεί, ελπίδες, πάλι στην καρδιά.
Να ξαναπάς
σε εικονοστάσια για να δεις καημός αν ζει,
κι αν μ’ αγαπάς
θα φτερουγίσουμε ξανά πάλι μαζί
«Μη τα πετάς τα όνειρα στης νύχτας τη βεράντα
οι αγάπες κι αν πληγώνονται δεν χάνονται για πάντα»
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
