|
Μέσα στη σιγή
Έμαθα τη ζωή να αποδέχομαι,
Τον ουρανό να κοιτάζω και να προσεύχομαι,
Και για πολύ ώρα το δειλινό να τριγυρίζω,
Την ανεξήγητη ανησυχία να ανακουφίζω.
Όταν ακούω του καμπαναριού τους χτύπους,
Και βλέπω της αρώνιας το τσαμπί, σαν καμπάνα μικρή
Συνθέτω εύθυμους στίχους
Για τη ζωή ωραία μα πικρή.
Κι όταν επιστρέφω, ο γάτος με μάτια φωτεινά
Την παλάμη μου θα γλείψει,
Και μόνο τα φώτα του υδραγωγείου τα μακρινά,
Έχουν το απόλυτο σκότος εξαλείψει.
Μέσα στην σιγή που έχω κολυμπήσει,
Μόνο το κόασμα από την λίμνη αντηχήσει,
Κι αν την πόρτα μου τραβήξεις
Νομίζω πως δε θ’ ανοίξει.
Άννα Αχμάτοβα
Μετάφραση Γ. Σοϊλεμεζίδης
? (07.04.19)
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 2 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|