| |
Όταν πιάνει πυκνή βροχή
κάπου σε μια γωνιά σκοτεινή
μια καρδιά κλαίει μοναχή,
μια πληγή γίνεται κραυγή.
Και η πλάση κρυφά κοιτά
το παιδί της που βαθιά πονά
μα δεν ανοίγει την αγκαλιά
είναι της μοίρας όλα γραφτά.
Ένας ήλιος δεν θέλει να φανεί,
ένα φεγγάρι θέλει να κρυφτεί,
ένα ποτάμι φεύγει με ορμή,
μια νότα κυλά μες στη σιωπή.
Είναι η μέρα 'κείνη σκοτεινή'
είναι η άνοιξη τόσο μουντή
σαν να αγαπά και αυτή το γκρι!
Ω! Ο κόσμος βαριά θρηνεί.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
