| |
Άδειο το σπίτι σαν ξυπνάω το πρωί
Άδειο και όταν επιστρέφω κουρασμένη
Λείπουν οι άνθρωποι που δίνουνε ζωή
Και με τυλίγει η μοναξιά.. αλλοπαρμένη...
Ίσκιοι πλανιούνται σε δωμάτια κλειστά
Κι ανάμεσά τους σαν σκιά κι εγώ γυρίζω
Λείπουν τα μάτια του παιδιού μου τα ζεστά
Τα δυο σου χείλη που στο γέλιο τους ανθίζω...
Μοιάζει η πόλη μ' ένα έρημο νησί
Που κατακλύζουν σαν μυρμήγκια οι ανθρώποι
Γύρω μια θάλασσα πλατιά.. εγώ κι εσύ
Για να δροσίζονται οι άνυδροι οι τόποι...
28-7-2009
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
