| |
δεν ξερω τι θα πει ελπιδα ρε συ
στον κυκλο δεν ξερει κι ο κυκλος
κι αν στις ιδιες γωνιές του ποτέ
ιδιο τον βρηκες και τετραγωνισμενο.
ελα πηδα στο ποτέ μεμιας που στο λεει
και τρανταζεται απο τα γελια.
τα δεντρα απλωνουν τα κλαδια τους
οπως τα ωζα βγαινουν μπροστα μας
και αγγιζονται επικοινωνουν.
οι ανθρωποι απλωνουν τα ξερα τους
και να χλωριασουν περιμενουν
απο τους αλλους παντα.
στο μεταξυ μονοι παλι
καμωνονται κατι πως κανουν
και σκαρφιζονται πως θα το πουν
ξερνωντας αγονια υποσχεση
το μετα αυριο ειπαν
ουδεποτε το τωρα σημερα.
στους γελαστους οριζοντες
κλεινουν ολογυρα και πετανε
βρισκοντας τοιχους δικους τους τοιχους
την, ελπιδα και σαν το παιδι ρε συ
δεν ξερω να πω κι εγω τι θα πει.
τα δεντρα απλωνουν τα κλαδια τους
οπως τα ωζά βγαινουν μπροστα μας
και επικοινωνουν αγγιζονται.
και που δινονται σαν φωτα ατιμητα
οπως τα παιδια τα φεραμε τοσο κοντα μας
στην περιφρονηση που αρμοζει με μας.
ολα αυτά που μας βλεπουν
στα ματια και δεν ξερουν απο λεξεις
ποσο δε απο αυταπατες
και που νιωθουν το κριμα πώς στο λαιμο τους
γι' αυτα ολα μονο ενα: ελα πηδα.
και για μας;
και για μας.
ολοενα φαγωμενο φτυσμενο μονιμως ενα αλφα..
και να το λεμε ελπιδα!
δικαιως θα πει
[I] "σαλτα και πηδα ρε μαλακα!"
[I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
