| |
Κι έφτασε ο καιρός να ζεις την κάθε σου στιγμή
Τα όνειρα άρχισαν να παίρνουνε μορφή
Κι έγινε η μέρα ηλιόλουστη γεμάτη φως
Κι έγινε ο χειμώνας σου άνοιξη
Έγινε ο χρόνος σου ζωή
Έπαψες να είσαι στο θέατρο σου ο φτωχός
να κλαίς και να διστάζεις μόνος σε μια σκηνή
Να χάνονται τα βήματα κι οι δρόμοι σκοτεινοί
κι οι λέξεις σα βγαίνουν να πέφτουν στο κενό
Κι όλα τριγύρω να μοιάζουνε θολα
Ξεθωριασμένα μες της λήθης τον λιγμο
Σε θυμωμένες θάλασσες σ απόκρημνη στεριά.
Κι ήρθε ο καιρός να μάθεις τι θα πει ζωή
Να νιώθεις το λεπτό την κάθε σου στιγμή
Να βλέπεις τη μέρα σα ξυπνάς.
Να κλαίς να ερωτεύεσαι ν αγαπάς.
Να απλώνονται επάνω σου του ήλιου οι αχτίδες
Χωρίς να τρέμεις από το φως τους να καεις
Να πέφτουν πάνω σου οι σταλες της βροχής
Κι εσύ τις μπόρες να μην φοβάσαι
Αγκαλιά τις παίρνεις ,τις χορεύεις
Με λόγια έρωτα μαθαίνεις να τις ξεγελας.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
