| |
Τι να το κάνω, εγώ τ΄ αμάξι
με τ΄ άλογό μου, κυκλοφορώ
κι αν τύχει λάστιχο, να με πιάσει
του το αλλάζω και προχωρώ.
Μου είναι κάργα, αφοσιωμένο
τα αισθήματά του, είναι αγνά
και δεν γνωρίζει, άλλο αναβάτη
χωρίς εμένα, δεν ξεκινά.
Τρέχει με χίλια, μέσα στους δρόμους
ξέφρενο πάντα, έχει ρυθμό
κι αφήνει πίσω, αμάξια, τρένα
μέχρι (εννοείται) και το μετρό.
Μια μέρα όμως, την εβδομάδα
δικαίως παίρνει, ένα ρεπό
και πάει και βρίσκει την γκόμενά του
για να ξεσκάσει, λίγο κι αυτό.
Ή, πάει στις κούρσες, του ιπποδρόμου
τα φιλαράκια του, συναντά
(παίζει και κάνα, στοιχηματάκι
αφού γνωρίζει, καλά απ΄ αυτά !)
Ζητώ απ΄ το κράτος, να μεριμνήσει
και να ορίσει, μες στις οδούς
κάποιες λωρίδες, κυκλοφορίας
για των αλόγων, τους …οδηγούς.
Το άλογό μου όταν, θα ιππεύω
δίπλα μου όσους, κυκλοφορούν
να προσπερνάω, καθώς καλπάζω
κι αυτοί με ζήλια, να με κοιτούν.
Και να τους λέω: «Αφήστε μάγκες
τ΄ αμάξια που ΄ναι, δαπανηρά
και οδηγήστε, ένα αλογάκι
που δεν στοιχίζει, πολύ ακριβά !»
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
