| |
Μες σε σοκάκια σκοτεινά και τοίχους μαυρισμένους
διακοσμημένους βάρβαρα με χρώματα και λόγια
οι σκέψεις σε λαβύρινθους χιλιοπερπατημένους
χάνονται πάλι αδέσποτες στου νου μας τα υπόγεια
Γράφει ο τοίχος "Σε κοιτώ και η καρδιά σκυρτάει..."
στον άλλο γράφει "Μού λειψες.. γύρισε μην αργείς..."
και παραδίπλα "Σαν γελάς ο κόσμος μου γελάει..."
"Το πιο γλυκό χαμόγελο έχεις όλης της γης..."
Και το μυαλό τα γκράφιτι διαβάζει και διστάζει
φοβάται στην καρδιά να πει εκείνα που γνωρίζει
γιατί στα βάθη της καρδιάς η μοναξιά φωλιάζει
και το κλειδί που κλείδωσε δύσκολα πια γυρίζει
Και κλειδωμένη κάθεται σε σκοτεινά δωμάτια
και χαίρεται σαν λίγο φως τρυπώνει απ' τα σανίδια
κι αν ώρες ώρες δάκρυα γεμίζουνε τα μάτια
είναι που δεν μπορεί να πει τι νιώθει ούτε στην ίδια
Κι όλο μαζεύει άπληστα και κρύβει στη ψυχή της
σαν θησαυρό πολύτιμο, κάθε αχτίδα φως
και σκέφτεται, κάποια στιγμή, αν μείνει μοναχή της
χωρίς τον ήλιο της ζωής, τότε θα ζήσει πως;
24.03.2019
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
