| |
ποιος δεν εχει στιγμες στην μερα του
που κλεινεται στον εαυτο του
συννεφα που περνανε μπροστα
γοργα απο τα γαργαρα ματια του
να σου γελουν να σε αγγιζουν
την επομενη στιγμή ως ηλιαχτιδες
και μην πεις, πάλι..
τωρα ειναι σειρα μου
αν δεν θα'ναι η αντιδραση σου
θα ειναι ενα δικο σας αστειο..
που και να πεις παλι, δεν σε καταλαβαινω
ο ηλιος παλι θα πεφτει στο σκοταδι..
δεν πρασινιζει αλλιως το δεντρο
υγιης εγκεφαλος αλλιως δεν αναπνέει
εχει καθενας τις δικες του ιδιαιτεροτητες
τις δικες του χαρες
κι ενα μπονσαι, μην το γελας
σαν θρονος αιωνοβιος που να σηκωσει
δεν μπορει κανενα πανω του
πολλούς μπορει να πεθανει..
βασανισμενοι οσοι ο ενας τον αλλον διαδεχονται
και μακαριοι φευγουν
απο το μυχιο αγγιγμα τους πανω του..
δεν ειναι πως εχουμε καθε φορα κατι
ειναι οι σκιες παντα στον κοσμο
που μας απομακρυνουν
στιγμες στο σκοταδι
κι ενα "έτσι διχως λογο" απνιχτο
να μας φευγει ολο φεγγος
ενα δακρυ κι ενας λυγμος
ενα χαμογελο κι ενα γελιο
οι ριζες στο χωμα θρεφονται
κι αυτο θελει πότε-πότε
νερο σκαλισμα λιπασμα
το χαμογελο σαν το δακρυ
ψυχη καρδια
κουράγιο..
και το κουραγιο
μαζι σου σαν παιδι ανεμελο
σαν γατα στην μεση καποιου δρομου
κατι ασυχναστες ωρες
κάθεται με ματια που γυαλιζουν..
ειναι οι σκιες παντα στον κοσμο
που δεν ειναι μηχανες
τα οντα που συναισθανονται
μα να, που και αυτες
θελουν φροντιδα συντηρηση
αλλα ψυχη, δεν εχουν..
μην την κοιτας αλλο ορθιος σαν χανος
γιατι την κλεινουμε όλο κει που χρειαζεται
να καθισουμε ισια μεσα στα ματια της
ειναι η στωικη θλιψη παντα του κοσμου
καποιες στιγμες ασηκωτη
κι παρηγορια η εγκαρδιωση
καπου βαθια στο σκοταδι..
και καθε φορα "τι εχεις;"
τον συνεφιασμενο ωσαν τον μαγεμενο
μην τον ρωτάμε
ποναει ακομα πιοτερο την ωρα
που σαν πιδακας βγαινει
απο μεσα του ο τρελος του χορος
κι αν ψιθυριζουμε σκυφτοί
κουτουλώντας τα κεφαλια
"τι εχει παλι αυτος και δεν μιλιεται;"
μας νιωθει και βλεπει αυτός
το καλο παλι μεσα μας
κι ειναι αυτο που τον συνθλιβει
ακομη πιοτερο
που μας νιωθει και μας βλεπει
οπως δεν μας ειδαμε ποτε
οι ανθρωποι μαθαινουν να σφιγγουν
με σθενος τα χερια
να βαζουν χρωμα
στα ματια στην φωνη
να κανουν καλη εντυπωση μαθαινουν
δεν τους ενδιαφερει να το βγαζουν..
χασιμο χρονου γι αυτους
να ασχοληθουν με εναν χαμενο
γιατι χαμενο τον λενε
κι ετσι καπως ολο παγωμενοι
μεσα τους κοιταζονται
μην τον ρωτας τον ουρανο
γιατι μες στον ηλιο ξαφνου νυχτωνει
καλα ειναι..
ετσι απλα
εχει ο καιρος γυρισματα
κι αυτον δεν τον ρωταμε
τον περιμενουμε..
θα πεις και τοτε, εγω δεν χορευω;
στα πρωτα χρονια μας ημασταν οι ανθρωποι αυτο
που α να καλυψαν αργοτερα ως αυτισμο.
και αρρωστια δεν ειναι.
οσοι επικοινωνουν σημερα ακομη με τον κοσμο
τον εκδηλωνουν κιολα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
