| |
| | Εκείνα τα χρόνια/10 Οκτωβρίου 1960 /με |  | | | Η στιγμή που άλλαξε τα πάντα στη ζωή μου | | |
10 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1960
Στου καραβιού την πρύμν’ οι μετανάστες
μαρμαρωμένοι, αμίλητοι, θλιμένοι.
Σκιές γνωστές στου λιμανιού την άκρη,
κουνούν μαντήλια. Τί άλλο απομένει;
Απ’τη στεριά που όλο πάει και ξεμακραίνει
πήραμε μιάν ευχή κ’ένα φιλί της μάνας
κ’αφήσαμε τις παιδικές τις συντροφιές μας,
αγάπες, φίλους και τα πρώτα όνειρά μας.
Την ώρα τούτη σπάν οι αλυσίδες
κανούριοι ορίζοντες ανοίγονται μπροστά μας
και πίσω μας το παρελθόν μακραίνει
κι η θάλασσα παντού ολόγυρά μας.
Το μακρινό και τ’άγνωστο με γοητεύουν
η περιπέτεια με τραβάει σαν μαγνήτης
είν’όμορφο να φτάχνεις όνειρα καινούρια,
μα την αλήθεια νιώθω και χαρά και λύπη.
Κι αν κάποτε στο τέλος της ζωής μου,
τα μάτια για στερνή φορά πριν κλείσω
η ώρα τούτη θα βρεθεί μπροστά μου
και με τη σκέψη θα γυρίσω πίσω.
Κι η σκέψη μου θα κάτσει να μετρήσει
τί κέρδισα, τί έφιασα, τί έχω χάσει,
όμως που φεύγω είν’απόφαση δική μου
και δεν θα μετανοιώσ’ότι κι αν λάχει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ψάξε το γιατί (procura porquê) | | | |
|
Aris4
11-08-2006 @ 21:32 | Πολυ ωραιο , και η τελευταια στροφη πιο πολυ !!!!!! ::smile.:: | | AETΟΣ
11-08-2006 @ 21:41 | Πολυ ωραιο!!! ::smile.:: | | Αγνή
12-08-2006 @ 00:08 | Ωραίο! Το έγραψες τότε ή τώρα;;;; ::smile.:: | | Dimitri Favvas
12-08-2006 @ 06:57 | Το '86 άρχισα να γράφω για να σκοτώνω την ώρα μου όταν ήμουν μόνος στο Labrador City.
Σήμερα όμως έγραψα τους "μονταδόρους" που χρονολογικά ανάγεται σε κείνη την εποχή. | | ARGY
12-08-2006 @ 12:40 | Αν και ποτέ μου δεν βίωσα αυτά τα συναισθήματα, κατάφερες να μου τα μεταδώσεις, το ένιωσα το ποίημα σου όσο δεν φαντάζεσαι... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
