| |
Σε 'να απάνεμο λιμάνι
μακριά απ' το βοριά,
θα σε ταξιδέψω απόψε
που 'χει ο κόσμος ξαστεριά.
Θα πετάμε με λευκά φτερά
πάνω από κάμπους και βουνά,
και τα άστρα θα μας λένε
των ονείρων τα κρυφά.
Θα 'ναι ο χρόνος παγωμένος,
και ο άνεμος ζεστός,
και στα μάτια σου θα βλέπω
το αθώο της ψυχής σου φως.
Θα κοιτάμε τη φωτιά
της αγάπης που μας ξεδιψά,
και με χρώματα χαρωπά
θα σβήνουμε δάκρυα πικρά.
Και στην άκρη της στεριάς,
που δεν αγγίζει ο βοριάς
θα περπατάμε σιωπηλοί'
δική μας είναι η ζωή.
Και σαν έρθει η στιγμή
που το λιμάνι θα χαθεί,
θα γυρίσουμε στη γη
σαν δυο λευκοί ανθοί.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
