| |
Τα σ'αγαπώ σου αποσπερίτες δίχως λάμψη
λόγια πεντάρφανα στα πέρατα κρυμμένα
λυτές οι σκούνες σου, τα κύματα δεμένα
δοτό γαλήνεμα, ποιος έρωτας να λάμψει
Κείνες τις λέξεις που τις έκανες σημαία
για τα όνειρά μας. ποιοι τις κλείσαν σε γιαπιά,
κείνα τα λόγια της αγάπης τα ωραία
σε ποιους βυθούς να τουρτουρίζουν τώρα πια
Ανηφορίζοντας κυνήγησες το χρόνο,
λίγη η βροχή, μα μιά σταγόνα θα με νίψει
ενώ πετούσες σε άλλα ουράνια το 'χες κρύψει
κι ενώ χρωστάς, και με πονάς, εγώ πληρώνω
Κομμάτια πέλαγου που φτιάχναν ακρωτήρια
κύμα τα φόρτωσε ένας άνεμος φονιάς,
γέμιζα πάντοτε του έρωτα ποτήρια
άδειαζα πάντοτε ποτήρια λησμονιάς
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
