| |
Θάλασσα και Νοτιάς, αλμύρα και Βοριάς.
Κύματα αμέτρητα λευκά γλαυκά,
σαλπάρουν σαλπίζοντας την ομορφιά
που έφερε άγγελος με αθώα ματιά.
Πώς όμως να νιώσεις τούτη την αρχοντιά
που το αγέρι στα πέρατα σκορπά,
δίχως 'να χεις ένα Ήλιο λαμπρό στην καρδιά,
δίχως να 'χεις του ρόδου την ξαστεριά;
Μιλάς, κοιτάς, αισθάνεσαι, τραγουδάς
γράφεις, σκέφτεσαι, πράττεις και προχωράς.
Μια λεπτή γραμμή το νόημα δωρική
και Συ δικό της αγαπημένο παιδί.
Ένα θαλασσοπούλι πετά στον ουρανό
διώχνει τα σύννεφα να φθάσει στο Θεό!
Και σαν ξεδιψάσει στης πηγής το λαγαρό
εύχεσαι... μακάρι να ήμουν εγώ αυτό.
Μια καμπάνα πάντοτε κρυφά θα σε καλεί
δεν θα 'ναι ψίθυρος μήτε σκιά πικρή.
Το φως δεν σκιάζεται τη σκοτεινή φωνή
ένα κερί ταπεινό και η χαρά εκεί.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
