| |
Ποιά ευκολία την ψυχή τους κυβερνά;
Αλλάζουν σώματα.. καρδιές.. ζευγάρια μάτια
Είναι ετούτο που απόψε με πονά
Το πόσο άμυαλα σε σπάνε σε κομμάτια...
Κάποιος διαλέγει τα μακριά μου τα μαλλιά
Άλλος το δέρμα.. τις καμπύλες.. τα δυο χείλη
Με διαλύσαν εραστές του πουθενά
Μα είν' η πένα μου του έρωτα η σμίλη...
Κι είναι στιγμές που αναρωτιέμαι αληθινά
Τί κράτησαν μέσα στη μνήμη από μένα
Περνούν τα χρόνια.. κι είν' τα μάτια μου θολά
Γι' αυτά τα δάση της ψυχής τους τα καμμένα...
Πρέπει ο άνθρωπος τις πράξεις να μετρά
Είν' η αγάπη στην σιωπή τους χαραγμένη
Γνωρίζω όμως ποιός στη ζήση με πονά
Για ποιόν στ' αλήθεια είμαι μνήμη αγαπημένη...
Ξέρω και πόσοι δεν κοιτάζουνε ποτέ
Τον σύντροφό τους μ' ειλικρίνεια στα μάτια
Μ' αυτός ο κόσμος.. κουρασμένε μου εαυτέ
Είναι χτισμένος με ανθρώπινα κομμάτια !!!...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
